Wide awake – Voor wie goed wakker is

Deze post is een reactie op een artikel op vrt.be – geschreven door Laurens Van Aert.

U leest het volledige artikel hier.

‘De media’ heeft verschillende kerntaken, en een daarvan is volgens Wikipedia:

Opiniërende functie. Door de informerende functie op grote schaal, kan de pers een stempel drukken op het nieuws. Door specifieke aandacht voor een thema heeft het invloed op de publieke opinie. Ook in opinies en columns kan beleid voorzien worden van kritiek en commentaar of een ingenomen standpunt geventileerd worden.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pers_(media)

Dat impliceert ook dat bepaalde media bepaalde politieke voorkeuren uitdragen, en dat is op zich niet verkeerd. Maar het wordt toch wat moeilijker als het gaat om een medium dat voor het gros met overheidsgeld (lees: belastingcenten) gefinancierd wordt.

Zoals u weet komen er in Frankrijk stilaan presidentsverkiezingen aan, en onlangs stelde Eric Zemmour daarvoor zijn kandidatuur. Zonder al te veel in detail te willen treden, kan je Zemmour als een eerder rechtse kandidaat zien, wier opvattingen over de toekomst van Frankrijk (toch geen onbelangrijke speler in Europa) in sommige opzichten op ‘wenkbrauwfronsen’ onthaald worden. Ze zijn niet altijd even mooi in lijn met de gangbare links progressieve koers die Europa vooropstelt en voorlopig stevig lijkt aan te houden.

Zemmour for president

Laat ons hopen dat het niet zover komt, en dat als het zover zou komen, zijn standpunten wat gematigder worden. Gelukkig bestaat het spreekwoord ‘de soep wordt nooit zo heet gegeten als ze wordt opgediend’.

‘Het is nooit te vroeg om met de juiste framing te beginnen’, moet Laurens Van Aert gedacht hebben, en dus schreef hij een artikel over de middelvinger die Zemmour opstak als antwoord op een middelvinger die hij kreeg van een extreemlinkse tegenstander tijdens een bezoek aan Marseille. Persoonlijk denk ik inderdaad dat een presidentskandidaat zich beter niet laat verleiden tot impulsieve reacties, ook al zijn die in overeenstemming met de agressie die hem aangedaan werd. ‘Maximaliseren!’ moet de auteur van het gezegde artikel gedacht hebben, want het doel heiligt de middelen. En dus wordt aan het gebaar dat Zemmour maakte meteen de dooddoener des tijds gekoppeld: ‘het is seksueel’. Job well done. Een eerste stukje framing is alweer klaar. Of dat gebaar nu zo bedoeld was of niet is niet zo relevant voor de auteur. Het gaat om het streepje achter Zemmours’ naam: Hij maakt seksuele gebaren.

Opinie

De media heeft in de eerste plaats een informerende functie. Maar de opiniërende functie staat erg vaak de informatie in de weg, en dat gebeurt nét iets vaker in de negatieve zin bij ‘politiek rechts’. wideawake.be heeft geen politieke kleur, maar stelt zichzelf wel tot taak te reageren op al te potsierlijke uitwassen – zowel wat betreft media als politiek, zowel wat betreft ‘ideoligisch links’ als ‘ideologisch rechts’.

De afkeer van ideologisch rechts schemert al jaren door bij vrt. En die afkeer lijkt stilaan op haat. “et bien profond”.

Deze post is een reactie op de opinie van Bart Haeck – Redacteur Politiek bij ‘De Tijd’.

Het origineel artikel vindt u hier

Beste Bart,

Vanzelfsprekend ben ik het eens met uw analyse dat de betoging van afgelopen zondag in Brussel tegen het coronabeleid een signaal aan ‘de politiek’ is. En ik volg ook uw opmerking dat wie daar betoogde, niet ‘per se’ gelijk heeft. Maar er is toch enige nuance nodig. Er is weinig draagvlak voor het volledig afschaffen van corona maatregelen, en doen alsof er niks aan de hand is. Dat zou naast ‘onverstandig’ ook ronduit gevaarlijk zijn. Uiteraard zal er een minderheid zijn die dat wel wenst, maar ik geloof nooit dat alle 35.000 aanwezigen tot zulke risico’s bereid zijn.

De vrijheid van de ene stopt daar waar die van de andere in het gedrang komt. Volmondig treed ik u hierin bij. Alleen is de vraag – en dat is opnieuw een nuance – hoe ‘vrijheden’ van ‘de ene’ dan wel ‘de vrijheden’ van ‘de andere’ effectief inperken. Dat is een kwestie van perceptie – zeker in het licht van de huidige maatregelen. Alternatieven zijn niet meer bespreekbaar, het debat is dermate gepolariseerd dat al wie nog maar de kleinste bedenking durft te maken, weggezet wordt als een ‘domme antivaxxer’.

De realiteit is – alweer – genuanceerder, iets wat u als journalist zou moeten weten.

Wie moet wachten op een reguliere ingreep heeft die wachttijd niet te danken aan ‘de ongevaccineerden’, maar wel aan de overheid die in 2 jaar tijd exact NUL bedden extra voorzien heeft. Ik bespaar u de lijst van overheidsuitgaven waar we ons vragen bij kunnen stellen. Allemaal centen die in een betere gezondheidszorg geïnvesteerd hadden kunnen worden.

Maar dan komt het:

Wel pertinenter wordt de vraag of niet-gevaccineerde patiënten die in het ziekenhuis belanden of testen nodig hebben, niet een groter deel van die vermijdbare kosten die ze hebben veroorzaakt zelf moeten dragen.

Dit gaat zelfs voorbij ‘zich op glad ijs begeven’, dit is er gewoon doorzakken. Als we deze redenering volgen in de maatschappij, geldt dit dan ook voor obesen (een groep die oververtegenwoordigd is bij de te betreuren coronadoden)? En rokers? En mensen die fastfood eten? En mensen die risicovolle sporten beoefenen? Om nog maar te zwijgen van wie zich in het verkeer begeeft – want geef toe, dat is een perfect vermijdbaar risico. Waar trekt u de lijn? En op basis van wat wordt die lijn dan bepaald? Arbitrair – op basis van een (uw?) buigevoel? Zulke vraag stellen is wat mij betreft het fatsoen voorbij. Tenzij u de lijn helemaal doortrekt, en we naar een Amerikaans model gaan: weinig lasten te betalen, en wie het geld heeft om zich (medisch) te verzekeren zal overleven. De rest…? pech. Ik dácht dat we voor andere normen en waarden gekozen hadden in Europa.